Dag 12 en 13
Door: Ik
05 Juni 2014 | Italië, Naturns
Dag 12: Pettneu- Pfunds: 56 km
Vanmorgen was het 1 graad boven 0 en viel er natte sneeuw.
Dan eerst maar ontbijten samen met de twee Duitse stellen, waarmee ik gisteravond ook gegeten heb. Zij zijn met de motor en maken een drielandentocht: Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Ze gaan langs autoluwe wegen en hebben er al 1000 km opzitten.
Om half 10 vertrokken. Temperatuur is dan 5 graden. Handschoenen aan, beenwarmers, shirt met lange mouwen en dan nog mijn regenjack, want ik moet gaan dalen. De eerste 14 km hoef ik niets anders te doen dan te sturen. Het gaat lekker bergaf.
Ik rij door het Stanzertal tot Landeck en vanaf daar langs de kolkende Inn over de Via Claudia Augusta. Dit is de oorspronkelijke Romeinse weg, die met Europese steun is en wordt aangelegd. Veelal asfalt, dus prima te berijden.
Van lieverlee wordt het weer beter. Zelfs de zon laat zich zien. Vandaag maak ik wat minder kilometers na al die ontberingen van gisteren.
Ook rij ik nog een stuk over de autoweg, wat niet zo lekker is. De auto's maar vooral de vrachtwagens passeren je rakelings en veroorzaken telkens een wervelwind.
Bij het eten onderweg wordt ik er weer aan herinnerd. Dat in Friederichshafen mijn voortand helemaal afgebroken is. Bij het eten met juffrouw Janke voelde ik iets hards in mijn mond. De tand. Om te janken. Nou zat die tand al wel een beetje los na die onzachte botsing met het vluchtheuveltje. Ik dacht voorzichtig eten, dan houdt die het nog wel. Niets aan te doen, in Nederland laat ik het wel weer fatsoeneren.
Onderweg ontmoet ik de Duitse stellen op de motor nog. Ze zijn op de kaart aan het zoeken bij een benzinestation. Ik ga op zoek naar broodjes en wens ze nog een mooie tocht.
Op twee plaatsen zijn ze weer met de weg bezig. Ik mag gelukkig door, anders moet ik weer op zoek naar de route.
De dorpjes en steden die ik passeer bestaan vnl. uit appartementen, hotels, guesthouses, pensions edg. voor de ski gasten in de winter. Nu zijn er veel gesloten of zijn ze aan het verbouwen.
Ik wil naar een jeugdherberg, maar die schijnt met "Urlaub" te zijn. Dan maar er naast proberen. Dat lukt. Ik moet mijn schoenen uitdoen en krijg een paar pantoffels aan. Het is pas verbouwd en ziet er kraakhelder uit. Daarna mijn fiets weer even onder handen genomen. Hij schakelt niet goed meer en dat is toch wel nodig in de bergen. Ook mijn was laten doen , een stempel proberen te halen in de kerk (helaas dicht) en wat gaan eten. Hier is internet, dus van profiteren. Morgen de Reschenpas over en dan ben ik al in Italië. Hopelijk wordt het weer ook wat zonniger. Ad en Rolien hebben hier volgens de mevrouw ook gelogeerd. Zij geven mij tips voor mijn route.
Op naar Italië. De eigenaresse van dit pension heeft voor mij geregeld dat ik morgen een stempel kan halen bij de kerk. Alle kerken zijn tegenwoordig dicht of er is niemand om te stempelen.
Toch aardig dat ze dat doet. Een fijn overnachtingsadres.
Dag 13: Pfunds- Naturns: 96 km
Mevrouw Albin Plangger heeft een goed ontbijtje voor me gemaakt. Vers gebakken brood en veel beleg.
Ik moet om 8 uur eerst even naar de pastorie om een stempel te halen. Daarna verder eten. Ik krijg nog een lekker brood met beleg mee voor onderweg. Een zeer aan te raden pension!
Ik volg de rivier de Inn. Vandaag ga ik de Reschenpas bedwingen. Eerst de Zwitserse grens over om de drukke hoofdweg over de Reschenpas te ontwijken en fiets in de 400 m lange lawinegalerij.
Vervolgens de Oostenrijkse grens over en ga tot 8% klimmen via 11 genummerde bochten naar de Norbertshöhe van 1454 m.
Gestaag klim ik naar naar de Reschenpas en kom zo ongemerkt in Italië.
Op één dag door drie landen gefietst!
Ik volg een prachtig geasfalteerd fietspad langs de Reschensee. Deze ontstond in 1950 door de aanleg van een stuwdam. Een groot deel van Reschen en het hele dorp Graun is onder water verdwenen; alleen de kerktoren steekt nog een stukje boven het water uit.
De Reschenpas is een zeer oude verbinding. In het jaar 50 na Christus,werd de Via Claudia Augusta, die over deze pas liep, voltooid.
Tot Prad nog een stuk onverharde fietspad. Prad ligt aan de voet van de spectaculaire Stelvio, 2757 m hoog, met een stijgingspercentage van soms 15 %. Veel wielrenners trainen op deze klim. Ik wil dat ook nog wel eens, maar vandaag maar niet. Na Laas een zeer gevaarlijke onverharde afdaling van soms even 10%. Achterwiel glijdt geregeld weg. Billen knijpen. Onderweg volg ik nu de Etsch/Adige. Het dal is het droogste dal van de Oost-Alpen. Er zijn hier dan ook kilometerslange irrigatiekanalen , de zgn. "Waale", die het water van hoog uit de bergen aanvoeren.
In Naturns ga ik overnachten.
Vanmorgen was het 1 graad boven 0 en viel er natte sneeuw.
Dan eerst maar ontbijten samen met de twee Duitse stellen, waarmee ik gisteravond ook gegeten heb. Zij zijn met de motor en maken een drielandentocht: Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Ze gaan langs autoluwe wegen en hebben er al 1000 km opzitten.
Om half 10 vertrokken. Temperatuur is dan 5 graden. Handschoenen aan, beenwarmers, shirt met lange mouwen en dan nog mijn regenjack, want ik moet gaan dalen. De eerste 14 km hoef ik niets anders te doen dan te sturen. Het gaat lekker bergaf.
Ik rij door het Stanzertal tot Landeck en vanaf daar langs de kolkende Inn over de Via Claudia Augusta. Dit is de oorspronkelijke Romeinse weg, die met Europese steun is en wordt aangelegd. Veelal asfalt, dus prima te berijden.
Van lieverlee wordt het weer beter. Zelfs de zon laat zich zien. Vandaag maak ik wat minder kilometers na al die ontberingen van gisteren.
Ook rij ik nog een stuk over de autoweg, wat niet zo lekker is. De auto's maar vooral de vrachtwagens passeren je rakelings en veroorzaken telkens een wervelwind.
Bij het eten onderweg wordt ik er weer aan herinnerd. Dat in Friederichshafen mijn voortand helemaal afgebroken is. Bij het eten met juffrouw Janke voelde ik iets hards in mijn mond. De tand. Om te janken. Nou zat die tand al wel een beetje los na die onzachte botsing met het vluchtheuveltje. Ik dacht voorzichtig eten, dan houdt die het nog wel. Niets aan te doen, in Nederland laat ik het wel weer fatsoeneren.
Onderweg ontmoet ik de Duitse stellen op de motor nog. Ze zijn op de kaart aan het zoeken bij een benzinestation. Ik ga op zoek naar broodjes en wens ze nog een mooie tocht.
Op twee plaatsen zijn ze weer met de weg bezig. Ik mag gelukkig door, anders moet ik weer op zoek naar de route.
De dorpjes en steden die ik passeer bestaan vnl. uit appartementen, hotels, guesthouses, pensions edg. voor de ski gasten in de winter. Nu zijn er veel gesloten of zijn ze aan het verbouwen.
Ik wil naar een jeugdherberg, maar die schijnt met "Urlaub" te zijn. Dan maar er naast proberen. Dat lukt. Ik moet mijn schoenen uitdoen en krijg een paar pantoffels aan. Het is pas verbouwd en ziet er kraakhelder uit. Daarna mijn fiets weer even onder handen genomen. Hij schakelt niet goed meer en dat is toch wel nodig in de bergen. Ook mijn was laten doen , een stempel proberen te halen in de kerk (helaas dicht) en wat gaan eten. Hier is internet, dus van profiteren. Morgen de Reschenpas over en dan ben ik al in Italië. Hopelijk wordt het weer ook wat zonniger. Ad en Rolien hebben hier volgens de mevrouw ook gelogeerd. Zij geven mij tips voor mijn route.
Op naar Italië. De eigenaresse van dit pension heeft voor mij geregeld dat ik morgen een stempel kan halen bij de kerk. Alle kerken zijn tegenwoordig dicht of er is niemand om te stempelen.
Toch aardig dat ze dat doet. Een fijn overnachtingsadres.
Dag 13: Pfunds- Naturns: 96 km
Mevrouw Albin Plangger heeft een goed ontbijtje voor me gemaakt. Vers gebakken brood en veel beleg.
Ik moet om 8 uur eerst even naar de pastorie om een stempel te halen. Daarna verder eten. Ik krijg nog een lekker brood met beleg mee voor onderweg. Een zeer aan te raden pension!
Ik volg de rivier de Inn. Vandaag ga ik de Reschenpas bedwingen. Eerst de Zwitserse grens over om de drukke hoofdweg over de Reschenpas te ontwijken en fiets in de 400 m lange lawinegalerij.
Vervolgens de Oostenrijkse grens over en ga tot 8% klimmen via 11 genummerde bochten naar de Norbertshöhe van 1454 m.
Gestaag klim ik naar naar de Reschenpas en kom zo ongemerkt in Italië.
Op één dag door drie landen gefietst!
Ik volg een prachtig geasfalteerd fietspad langs de Reschensee. Deze ontstond in 1950 door de aanleg van een stuwdam. Een groot deel van Reschen en het hele dorp Graun is onder water verdwenen; alleen de kerktoren steekt nog een stukje boven het water uit.
De Reschenpas is een zeer oude verbinding. In het jaar 50 na Christus,werd de Via Claudia Augusta, die over deze pas liep, voltooid.
Tot Prad nog een stuk onverharde fietspad. Prad ligt aan de voet van de spectaculaire Stelvio, 2757 m hoog, met een stijgingspercentage van soms 15 %. Veel wielrenners trainen op deze klim. Ik wil dat ook nog wel eens, maar vandaag maar niet. Na Laas een zeer gevaarlijke onverharde afdaling van soms even 10%. Achterwiel glijdt geregeld weg. Billen knijpen. Onderweg volg ik nu de Etsch/Adige. Het dal is het droogste dal van de Oost-Alpen. Er zijn hier dan ook kilometerslange irrigatiekanalen , de zgn. "Waale", die het water van hoog uit de bergen aanvoeren.
In Naturns ga ik overnachten.
-
05 Juni 2014 - 22:46
Giem En Ineke:
Hoi Ad!
Zojuist de blog van Paul en Hans gelezen, die hebben vandaag 33 graden gehad en zijn 11 km voor Dax. Bizar om te lezen dat jij bijna in de vrieskou en natte sneeuw zit. Het zijn barre omstandigheden. We bewonderen je! Het klinkt nog zwaarder dan Santiago.
We wensen je voor morgen een mooie dag en misschien wat comfortabeler.
Kijk goed uit. Lastig van je tand trouwens, zacht uitgedrukt denk ik.
De hartelijke groeten van ons.
Giem en Ineke
-
05 Juni 2014 - 23:07
Rolien En Ad:
Hallo Ad,
Leuk te lezen dat je vanavond op hetzelfde adres slaapt waar ook wij sliepen. Doe mevrouw Albin Plangger de groeten van ons en vraag of de kat 's nachts al binnen wil komen (dan kan zij ons misschien herinneren). Ook voor ons heeft ze gebeld om een stempel te kunnen bemachtigen. Er staat je een prima ontbijt te wachten. Geef de mevrouw nogmaals onze complimenten.
Ook wij hadden hier dezelfde temperaturen zoals jij beschrijft. Bar en boos.
Let morgen op als je richting Norbertshöhe gaat. Je moet eerst rechts de brug over en dan meteen links. Na 4 km klimmen met prachtig uitzicht moesten wij rechtsomkeer maken, omdat ze boven met springstof bezig waren. De weg was pas na 4 km afgezet. Wij zijn toen terug over de brug gemoeten en langs de drukke autoweg, inclusief vervelende tunnels met naast je de gevaarlijke vrachtwagens, moeten rijden. Probeer morgenvroeg erachter te komen of je over de Norbertshöhe kunt. Als het kan doe het maar, want het schijnt mooi te zijn. De Reschensee hebben we aan de linkerkant gepasseerd. Dan kom je langs de kerktoren die boven het water uitsteekt. En je mist een flinke beklimming.
Na de Reschenpas is het hoogteverschil 600m.Je wordt dus beloond met een daling van 16 km.
Ons volgende slaapadres was na 56 km in Glurns bij Thöni Hofer: 58 euro voor een 2 persoonskamer.
Wat verveld, zeg, van je tand. Hopelijk schakelt je fiets weer zoals het hoort. Ook ik,Ad, heb met hetzelfde probleem gekampt.
Na de Reschensee krijg je steile onverharde afdalingen. Dus kijk uit. Daarna fiets je op je gemak tussen de appelbomen.
Wij wensen je nog heel veel fietsplezier met hopelijk wat beter weer.
Groetjes en tot de volgende keer
Rolien en Ad -
06 Juni 2014 - 09:31
Jack De Rooij:
Leuk Ad dat je wat beter weer krijgt. Volhouden hoor. Guus Rombouts vindt het ook leuk om jou te volgen, dus ik stuur je verslagen ook naar hem door en Gerard Damen denkt dat jij in Italie langs zijn vakantie-adres zal rijden omdat daar een bedevaartsroute langs ligt. Waar dat precies is, weet ik niet. Ik zal hem dat nog een keer vragen en dan mail ik je dat wel.
Groet,
Jack -
06 Juni 2014 - 11:12
Guus Rombouts :
Hallo Ad, leuk om te horen dat je pelgrimeert. We wensen je een voorspoedige reis. Pas vanaf dag 11 weten we het. We zien ook de namen van Ad en Rolien voorbij komen. We wisten dat ze vertrokken waren van hun zwager, Frans Verheijen, onze buurman. We wensen hen ook een goede voortzetting. Wij zijn nu in de Provence, eerst wat Romeinse indrukken en vgende week in het spoor van van Gogh. Zundert is toch een verbinding, kennelijk. Volgens mij heb je van daaruit altijd naar de kweekschool gefietst!
Hartelijke groet, Guus en Marjanne
-
06 Juni 2014 - 18:21
Jack De Rooij:
Hoi Ad,
Hierbij stuur ik je de info over het vakantiehuisje van Gerard Damen: hetvakantiehuisjeligt op landgoed "Le Spighe" (eig: Ilio Prudenei) aan de Via Cassia, de oude weg tussen Sienna en Rome.
Bij kilometerpaal (stenenpaal) 140 (als je van Sienna afkomt, ligt het net voor die kilometerpaal aan de rechterkant (achter een brede heg). De kilometerpaal staat even verder aan de linkerkant van de weg, in de richting van Acquapendente. We zijn benieuwd of je daar langs komt. We lezen het hopelijk over een tijdje wel.
Groetjes,
Jack
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
