dag 5 t/m 8
Door: Ik
01 Juni 2014 | Duitsland, Sigmaringen
Dag 5: Bacharach- Worms: 100 km
Gisteren nog vergeten te vermelden dat ik de eerste kaarsjes opgestoken heb voor Peter(vriend van mijn zus Martha) en buurvrouw Wilma, opdat ze in hun strijd tegen kanker nog enig respijt mogen hebben. Gisteren ook nog even mijn fietssleuteltje kwijt. Was blijkbaar onder het bagage naar binnen sjouwen uit mijn zak gevallen. In paniek. Zag al het beeld van het doorslijpen van mijn slot voor me. Gelukkig teruggevonden. Het glimmende stukje van het sleuteltje stak nog net boven de rotsen uit. Gelukspoppetje!
Vanmorgen mist. Toen ik vertrok zag ik een bord met 16%. Ik had dus gisteren geen 10 maar 16% moeten klimmen. Geen wonder dat het zo moeizaam ging.
Fiets vandaag langs de schitterende Rijn met zijn vele terrasjes en mooie burchten en uitzichten. Ik ontmoet Peter en Rita weer. Rita zit met een sigaartje en vraagt meteen of ik koffie wil. Daar was ik wel aan toe. Na gezellig gepauzeerd te hebben weer verder. Tussen de middag een "wunder-tüte" op. Een heel groot ijsje met 3 verschillende soorten ijs, allerlei soorten noten, warme chocolade saus en erbovenop een likeurtje. Daarna fietste ik zelfs met een groep wielrenners mee over. Doping?
Het gaat op en af. Veel gestopt om te genieten van al het moois. In de jeugdherberg in Worms aangekomen, bleek er een grote groep turnmeiden te zitten. Bij het eten namen ze mooi mijn pasta, zodat ik het met rijst moest doen. Daar Simon, een Duitser, ontmoet. Hij doet de Europa-Radweg. Samen gezellig gegeten, de stad in (kerk helaas dicht) en nog een lekker biertje. Op naar bed. Gezellige dag.
Dag 6: Worms-Bruchsal: 96 km
Samen gegeten met Simon. Ik had bij voorbaat mijn bord goed gevuld, zodat ik straks niet naast het net zou vissen als de turngroep kwam.
Gisteravond nog even mijn fietsketting ontdaan van alle smurrie, modder en zand en gesmeerd. Hij piepte en knarste zo dat de wandelaars omkeken: "wat komt daar voor een wrak aan". Ik kom langs akkerbouwgebieden met aardappelen, graan en aardbeien. Overal wordt gesproeid. De fietspaden zijn een hel. Los zand, onverhard, met steenslag, met grove kiezels, half asfalt -half steenslag. Het fietst niet echt lekker en mijn banden zijn berekend op snel asfalt. Ik had toch het routeboekje iets beter moeten bestuderen.
In Bruchsal een net hotel opgezocht, waar ze toch zeker wel internet en avondeten zouden hebben. Helaas geen van beide. Moest ik weer de stad in om te gaan eten. Het hotel is chic van buiten,van binnen echter helemaal verouderd, net zoals de eigenaren. De aankleding dateert nog uit de vorige eeuw, de jaren 70-80. Maar ze doen hun best en zijn vriendelijk.
Bij de Italiaan 2 menu' s op, zo'n honger had ik. Kreeg als beloning een likeurtje.
Vlug naar bed. Fijne dag.
Dag 7: Bruchsal-Tübbingen: 126 km.
Het is mooi weer. Korte broek, korte mouwen.
Vanaf nu alleen maar klimmen en dalen. Mooie route langs hellingen met verspreide fruitbomen. Verder langs de Würm temidden van enorme natuurparken, met hek afgesloten. Op een autoweg raasden BMW' s mij voorbij. Blijkbaar een rally. Het eerste snelle asfalt onder de wielen. Wat rijdt dat heerlijk. In de bossen die vroeger gebruikt werden als jachtterrein voor de koningen zijn nu veel picknickplaatsen, waar de dagjesmensen dankbaar gebruik van maken.
Weer enorm veel fietsers, blijkbaar is iedereen vrij. Geregeld mijn bidons laten vullen, het is warm
In Túbbingen in de kolossale jeugdherberg was ik helaas te laat voor het avondeten. Dan maar naar de tegenover gelegen Italiaan. Een maxi biertje en pasta. Daarna nog naar de Stifts Kirche om naar het concert te gaan van Maria, die ik net ontmoet heb. Zij speelt in een blaasorkest. Prachtig. Ook in de stad reuze gezellig. Ze doen hier op het water Venetië na. In grote kano's varen studenten de mensen rond al sturend met een stok: Stocherkahn, op de Neckar. Een pas getrouwd lesbisch stel met hun vriendinnen nog op de foto gezet en langs de Neckar gelopen. Reuze gezellig met Maria. Knus stadje.
Dag 8: Tübbingen-Sigmaringen: 76 km.
Vandaag eerst gegeten met Maria. Ze gaan verder met de bus naar hun volgend optreden.
Koud, als ik vertrek. Vandaag zou de zwaarste etappe zijn tot nu toe. Veel en lang klimmen. Inderdaad het gaat van 4 tot 8%, maar heel geleidelijk. Met een strak tempo is dat goed te doen.
Na de beklimming, best wel eng, want je rijdt op een autoweg en de auto' s rijden rakelings langs je heen, rij ik langs de rivier de Lauchert.
Verschillende keren verkeerd gereden en enorm slechte fietspaden vandaag. Dat moet Rijtsma, de schrijver van de route, echt aanpassen.
Gelukkig maakt de omgeving veel goed. Mooie natuurparken en bossen.
In logeer bij een Gästehaus. Vriendelijke ontvangst en ...internet. Vandaar dit verslag. Vlug nog eten in de stad en naar bedje toe. Morgen wil ik de Bodensee bereiken. Kijken of het lukt.
Gisteren nog vergeten te vermelden dat ik de eerste kaarsjes opgestoken heb voor Peter(vriend van mijn zus Martha) en buurvrouw Wilma, opdat ze in hun strijd tegen kanker nog enig respijt mogen hebben. Gisteren ook nog even mijn fietssleuteltje kwijt. Was blijkbaar onder het bagage naar binnen sjouwen uit mijn zak gevallen. In paniek. Zag al het beeld van het doorslijpen van mijn slot voor me. Gelukkig teruggevonden. Het glimmende stukje van het sleuteltje stak nog net boven de rotsen uit. Gelukspoppetje!
Vanmorgen mist. Toen ik vertrok zag ik een bord met 16%. Ik had dus gisteren geen 10 maar 16% moeten klimmen. Geen wonder dat het zo moeizaam ging.
Fiets vandaag langs de schitterende Rijn met zijn vele terrasjes en mooie burchten en uitzichten. Ik ontmoet Peter en Rita weer. Rita zit met een sigaartje en vraagt meteen of ik koffie wil. Daar was ik wel aan toe. Na gezellig gepauzeerd te hebben weer verder. Tussen de middag een "wunder-tüte" op. Een heel groot ijsje met 3 verschillende soorten ijs, allerlei soorten noten, warme chocolade saus en erbovenop een likeurtje. Daarna fietste ik zelfs met een groep wielrenners mee over. Doping?
Het gaat op en af. Veel gestopt om te genieten van al het moois. In de jeugdherberg in Worms aangekomen, bleek er een grote groep turnmeiden te zitten. Bij het eten namen ze mooi mijn pasta, zodat ik het met rijst moest doen. Daar Simon, een Duitser, ontmoet. Hij doet de Europa-Radweg. Samen gezellig gegeten, de stad in (kerk helaas dicht) en nog een lekker biertje. Op naar bed. Gezellige dag.
Dag 6: Worms-Bruchsal: 96 km
Samen gegeten met Simon. Ik had bij voorbaat mijn bord goed gevuld, zodat ik straks niet naast het net zou vissen als de turngroep kwam.
Gisteravond nog even mijn fietsketting ontdaan van alle smurrie, modder en zand en gesmeerd. Hij piepte en knarste zo dat de wandelaars omkeken: "wat komt daar voor een wrak aan". Ik kom langs akkerbouwgebieden met aardappelen, graan en aardbeien. Overal wordt gesproeid. De fietspaden zijn een hel. Los zand, onverhard, met steenslag, met grove kiezels, half asfalt -half steenslag. Het fietst niet echt lekker en mijn banden zijn berekend op snel asfalt. Ik had toch het routeboekje iets beter moeten bestuderen.
In Bruchsal een net hotel opgezocht, waar ze toch zeker wel internet en avondeten zouden hebben. Helaas geen van beide. Moest ik weer de stad in om te gaan eten. Het hotel is chic van buiten,van binnen echter helemaal verouderd, net zoals de eigenaren. De aankleding dateert nog uit de vorige eeuw, de jaren 70-80. Maar ze doen hun best en zijn vriendelijk.
Bij de Italiaan 2 menu' s op, zo'n honger had ik. Kreeg als beloning een likeurtje.
Vlug naar bed. Fijne dag.
Dag 7: Bruchsal-Tübbingen: 126 km.
Het is mooi weer. Korte broek, korte mouwen.
Vanaf nu alleen maar klimmen en dalen. Mooie route langs hellingen met verspreide fruitbomen. Verder langs de Würm temidden van enorme natuurparken, met hek afgesloten. Op een autoweg raasden BMW' s mij voorbij. Blijkbaar een rally. Het eerste snelle asfalt onder de wielen. Wat rijdt dat heerlijk. In de bossen die vroeger gebruikt werden als jachtterrein voor de koningen zijn nu veel picknickplaatsen, waar de dagjesmensen dankbaar gebruik van maken.
Weer enorm veel fietsers, blijkbaar is iedereen vrij. Geregeld mijn bidons laten vullen, het is warm
In Túbbingen in de kolossale jeugdherberg was ik helaas te laat voor het avondeten. Dan maar naar de tegenover gelegen Italiaan. Een maxi biertje en pasta. Daarna nog naar de Stifts Kirche om naar het concert te gaan van Maria, die ik net ontmoet heb. Zij speelt in een blaasorkest. Prachtig. Ook in de stad reuze gezellig. Ze doen hier op het water Venetië na. In grote kano's varen studenten de mensen rond al sturend met een stok: Stocherkahn, op de Neckar. Een pas getrouwd lesbisch stel met hun vriendinnen nog op de foto gezet en langs de Neckar gelopen. Reuze gezellig met Maria. Knus stadje.
Dag 8: Tübbingen-Sigmaringen: 76 km.
Vandaag eerst gegeten met Maria. Ze gaan verder met de bus naar hun volgend optreden.
Koud, als ik vertrek. Vandaag zou de zwaarste etappe zijn tot nu toe. Veel en lang klimmen. Inderdaad het gaat van 4 tot 8%, maar heel geleidelijk. Met een strak tempo is dat goed te doen.
Na de beklimming, best wel eng, want je rijdt op een autoweg en de auto' s rijden rakelings langs je heen, rij ik langs de rivier de Lauchert.
Verschillende keren verkeerd gereden en enorm slechte fietspaden vandaag. Dat moet Rijtsma, de schrijver van de route, echt aanpassen.
Gelukkig maakt de omgeving veel goed. Mooie natuurparken en bossen.
In logeer bij een Gästehaus. Vriendelijke ontvangst en ...internet. Vandaar dit verslag. Vlug nog eten in de stad en naar bedje toe. Morgen wil ik de Bodensee bereiken. Kijken of het lukt.
-
02 Juni 2014 - 09:41
Anja:
Weer een heel mooi verslag! Veel succes voor de komende dagen. -
02 Juni 2014 - 10:12
Rolien En Ad:
Hoi Ad,
Heel leuk om je verslag te lezen. We beleven onze fietstocht naar Rome op deze manier weer helemaal opnieuw. Alles heel herkenbaar: de ontmoetingen, de onverharde wegen, de wegafzettingen. Ja, wegafzettingen zul je nog vaker tegenkomen. We begrijpen dat je de wegopbreking bij Sörgenloch vermeden hebt. Je maakt flinke dagafstanden, zeg.
De onverharde wegen rijden niet prettig, maar ze leiden je wel langs de mooiste plekjes. En over de geasfalteerde snelweg waar de auto's langs je heen razen, is ook niet alles.
We wensen je nog heel veel fietsplezier en kijken uit naar je volgende verslag.
Groetjes
Rolien en Ad -
02 Juni 2014 - 16:31
Therese:
Hoi Ad,
Je gaat er weer als een speer vandoor.
In 8 dagen de Bodensee bereikt, netjes
Wij zij afgelopen meivakantie aan de Bodensee geweest.
Mijn broer woont in Tagerwilen en heeft daar een bar-restaurant. Had ik maar geweten dat je langs de Bodensee ging had ik je wel het adres gegeven.
Heb ook in onze vakantie een heel stuk van de Bodensee gefietst.
Ik hoop dat jij net net zo mooi vindt als wij.
Groetjes Thérèse -
02 Juni 2014 - 17:32
:
Hoi Ad,
We volgen je met verbazing. Wat een afstanden leg je af en dat op zulke wegen. Wat zijn we in Nederland toch verwend met de fietspaden. Je bent een echte die-hard net als Ad en Rolien. Leuk dat zij je ook volgen!
Vanavond vertrekken we voor een week fietsen in Overijssel, de Holterberg. Kunnen we alsnog heuvels oefenen.
Paul en Hans, onze vrienden die je in Galder hebt gezien, zijn nu zowat in Angoulème. Ze moeten ook heel hard werken.
We kijken uit naar je volgende verslag en hopen op in ieder geval goed weer voor jou.
Ben voorzichtig.
Hartelijke groeten,
Giem en Ineke -
02 Juni 2014 - 20:40
Johan:
Hoi, Naar ik lees is toch alles naar wens, meiden, eten, drinken, ... wat wil je meer man.
Je bent een goed klimmer, je maakt verschrikkelijke tochten per dag. Hopelijk gaat dat je niet zuur opbreken. Gebruik vooral goed je middageten en je drank. Je zal er zeker geraken en vergeet vooral niet onderweg alles te zien, fotograferen en ervan te genieten. JohanVG -
04 Juni 2014 - 08:41
Jan Blom:
Stoere pedaalridder,
Knap aan het werk. De Bodensee, daar moet je heel goed oppassen. Op onze tocht naar Rome sliepen we in ons tentje aan het grote meer toen er een geweldig onweer losbarstte. Een enorme flits met dito klap. Dat moest dichtbij zijn.......s' ochtends zagen we het resultaat van dit natuurgeweld: een erorme boom op 50 m van ons tentje compleet gekliefd, wie weet staat hij er nog armetierig te wezen.
Ineke en ik wensen je heel veel sterkte, letterlijk en figuurlijk en we blijven je volgen. Je gaat zeker nog heel veel mooie dingen meemaken.
Ineke en Jan Blom
-
04 Juni 2014 - 22:12
Mirjam:
Ha, die Ad,
wat heerlijk ben jij weer bezig. Fietsen, genieten, schrijven, mooie plaatjes maken. Je bent een dappere bofkont. Wij kijken ook alweer uit naar de zomervakantie, zodat we even lekker kunnen bijtanken en genieten van een andere omgeving.
We wensen je een hele fijne tocht naar Rome, maakt niet uit of je verdwaalt of omrijdt; er zijn genoeg wegen die er uiteindelijk uitkomen. Volg vooral je hart, dat is je beste kompas!
Liefs, Jack en Mirjam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
