Dag 1 t/m 4

Dag 1: Oosterhout- Nederweert: 96 km
Kwart voor 10 komen Ad en Rolien, net terug uit Rome, mij met hun bezoek verrassen. Ook Dimitra en Arco en de buurtjes komen aangezet. Dimitra verrast me met cadeautjes: een gelukspoppetje en een mooi leren armbandje met erop Everything is waiting for you. Wie of wat wacht op mij? Een verrassing? Tijd genoeg om onderweg over na te denken.
In Tilburg staat tot mijn grote verrassing Martin van "Bike on Tour" mij bij de laatste brug op te wachten. Hij rijdt een stukje met mij mee op zijn Peugeot racefiets. We raken zo enthousiast in gesprek dat we de eerste de beste afslag al missen. Kilometers verder komen we erachter. Onder het rijden maakt Martin nog wat foto's. De etappe schiet goed op en halfweg gaat Martin terug. Super dat hij mij even vergezelde.
De rest van de route moet ik zelf uitpuzzelen. Ik had de route gedownload van een routeplanner. Hierop staan alleen de straatnamen en geen plaatsnamen. Lastig. Nog een stuk mul zandpad voor de kiezen gehad, zodat ik de eerste dag al een stuk moest klunen. Tenslotte na veel omwegen gearriveerd bij Gea en Frank van "Vrienden op de fiets". Hartelijk welkom geheten door Gea met een lekker fris pilsje. Een gezellige eerste dag met Martin erbij.

Dag 2: Nederweert- Echtz 103 km.
Vanmorgen gewekt door de pauwen en het gekraai van de haan. Meteen maar opgestaan. Na een lekker ontbijtje nog een beetje zitten kletsen met Gea, zodat het toch al over 9 uur was voor ik vertrok.
Er blijkt een code oranje afgegeven te zijn voor deze regio: hevig onweer en zware windstoten.
Niks aan de lucht te zien hoor. Vertrokken naar Roermond. Daar tegengehouden door een wegversperring op de route. Deze genegeerd en op een twee tegels breed voetpad balancerend deze hindernis genomen. De voetgangers waren er niet erg blij mee.
In Roermond begint het echter al te miezeren. Daarna telkens wel en weer niet een bui. Op steenslag en verrassend genoeg ook onverharde weg. Is niet fijn fietsen bij regen. Binnen de kortste keren zit heel je fiets onder de modder. Dus pak ik een stuk van de asfaltweg. Onderweg ontmoet ik Peter en Rita op de tandem. Zij maken meer van zulke tochten en zijn nu op weg naar Siena.
We rijden even samen, maar hun tempo ligt aanmerkelijk hoger (hoe zou dat toch komen?) dan het mijne, dus besluiten we in ons eigen tempo verder te rijden. Ik zie ze later nog wel. Het blijft bewolkt en regenachtig. Ik rij langs de Roer met zijn talloze stroomversnellingen in de richting van mijn hotelletje in Echtz, waar ook werklieden en monteurs plegen te overnachten. Na het eten gaan deze mensen boven hun eigen feestje bouwen met zelf meegenomen bier en wijn. Gelukkig maken ze het niet te laat en kunnen we rustig gaan slapen. Mooie dag!

Dag 3: Echtz- Bad Breisig: 106 km.
Vanmorgen viel de regen met bakken naar beneden. Ook na mijn ontbijt nog, dus regenkleren en regenschoentjes aan. Eerst naar de bakker. Terwijl ik nog wat aan mijn schoentjes zit te prutsen bots ik pardoes tegen een vluchtheuveltje op. Wie zet die dingen daar ook weg! De eerste krassen op mijn fiets, op mij en bebloede tanden. Niks ergs op het eerste gezicht. Verder en gaan met die banaan.
Bij een "gesperrte Brucke" komen Peter en Rita eraan. Ik had ze in de verte al wel gezien, maar kon ze niet inhalen. Ze hadden een bakje gedronken. Even gebabbeld en weg waren ze weer. Even later ontmoette ik Jeroen en Paula. Uit Enschede. Dit zijn echte sportmensen. Ze deden aan bergbeklimmen en hebben zelfs de Jungfrau, de berg, beklommen. Paula doet ook nog aan hardlopen. Het is gezellig om samen met hen op te trekken en onderweg blijkt dat er opvallend veel overeenkomsten in onze gezinnetjes en ons leven zitten.
We raken niet uitgepraat. Onderwijl wel even een klimmetje van 9 % onder de kiezen. Viel niet mee. De conditie van vorig jaar is er nog niet.
Ik heb gewoon moeite om boven te komen. Wel lekker dat je dan weer mag dalen. En zo komen we in een denderende vaart Remagen binnenrijden. Mooi. Meteen de restanten van de brug gezien, waarover de geallieerden de Rijn overtrokken. De enige brug die nog intact was toen.
Paula en Jeroen gaan hier kamperen. Ik rij door naar Bad Breisig voor mijn volgende adres van "Vrienden op de fiets". We nemen hartelijk afscheid van elkaar en hopen elkaar weer te zien. Als ik verder rij barst er werkelijk een ongelofelijke plensbui los. Geen bomen om te schuilen. Zijknat en als een verdronken kat arriveer ik bij Erich. Gelukkig staat er een drankje klaar en kan ik na een warme douche gaan eten. Erich brengt me naar een "prijswert" restaurantje, waar ik een lekker Duits dinertje kan nuttigen met bratwurst en bier.
Daarna terug en naar bedje. Gezellige dag!

Dag 4 Bad Breisig- Bacharach 105 km
Heerlijk ontbijtje bij Erich. Prima.
Vandaag de hele dag langs de Rijn. Heel mooi en ik stop dan ook geregeld om van al dat moois te genieten. Ik schiet niet echt op. Het is bewolkt met een koud windje. Toch geniet ik van al die oude burchten, de schepen, de huizen en en de natuur langs de Rijn. Wonderbaarlijk.
De wegen zijn beter berijdbaar dan gisteren, al moet ik telkens omrijden vanwege wegversperringen. Ik probeer in alle kerken die ik passeer een stempel te halen voor mijn pelgrimspaspoort. Maar geen enkele kerk tot nu toe was open. In Koblenz heb ik geluk. De koster wil net weggaan als ik hem aan zijn vestje trek. Een stempel heeft hij natuurlijk wel. En wat is hij trots dat ik uit Nederland kom. In de basiliek wordt nl. een splinternieuw orgel opgebouwd met luchtpijpen uit Zeist. Het orgel bestrijkt de hele achtergevel van de kerk, kosten 1,5 miljoen euro!
En wie komt er nog naar de kerk? In Koblenz komen de Moezel en de Rijn samen, goed te zien aan de kleur van het water dat verschillend is.
Ik passeer mooie boulevards en daar stop ik dan ook om even op adem te komen en wat te drinken.
Ik passeer de Loreley bekend van de Loreley legende, waarin de schipper op de rotsen loopt omdat hij alleen maar oog heeft voor de schone maagd die onder verlokkend gezang haar gouden haar kamt.
In Bacarach heb ik een jeugdherberg geboekt.
Het blijkt gevestigd in een oud slot boven op een berg. Dat wordt klimmen geblazen. Ik doe mijn jack uit en begin.
Deze blijkt 10% en meer en ik heb halverwege al spijt dat ik hier besproken heb. Maar al doende kwam ik weer in mijn ritme van vorig ja en kwam toch nog sneller boven dan gedacht. Heel erg druk daar. Alle nationaliteiten zijn vertegenwoordigd. Van Japan en China tot Ierland.
In de eetzaal nog maar net een plekje kunnen bemachtigen. Samen gezellig gegeten, gedronken en gekletst met wat Duitsers. Er blijken hier vnl. groepen te zitten, die met bussen en auto's gekomen zijn. Maar een enkele fietser met een mountainbike.
Nog samen met de Duitsers een wijntje genomen en toen naar bed. Omdat internet niet erg stabiel is, volgen foto's en verslagen later.